تو گوه می خوری - بسوی عشق

[ و به یکى از یاران خود فرمود هنگامى که او از بیمارى شکوه نمود . ] خدا آنچه را از آن شکایت دارى موجب کاستن گناهانت گرداند ، چه در بیمارى مزدى نیست ، لیکن گناهان را مى‏کاهد و مى‏پیراید چون پیراستن برگ درختان ، و مزد درگفتارست به زبان ، و کردار با گامها و دستان ، و خداى سبحان به خاطر نیت راست و نهاد پاک بنده هر بنده را که خواهد به بهشت درآورد . [ و مى‏گویم ، امام علیه السّلام راست گفت که در بیمارى مزد نیست ، چه بیمارى از جمله چیزهاست که آن را عوض است نه مزد چرا که استحقاق عوض مقابل بلا و مصیبتى است که از جانب خدا بر بنده آید ، چون دردها و بیماریها و مانند آن ، و مزد و پاداش در مقابل کارى است که بنده کند ، و میان عوض و مزد فرق است و امام چنانکه علم نافذ و رأى رساى او اقتضا کند آن را بیان فرمود . ] [نهج البلاغه]


	بسوی عشق



		تو گوه می خوری

نویسنده: علیسان شایقی
تو گوه می خوری وقتی اینجای دلت جای دیگس تو گوه می خوری وقتی که با من هستی فکر تو جای دیگس تو هیچی نیستی فقط توهم زدی و بس می سوزم از اون گوسفندی که تو رو شاخت کرد از یادم من رفتی اما نمی دونم از چشم من افتادی اما نمی دونم از قلب من رفتی اما نمی دونم چشمای بارونم روزای گریونم کلمات کلیدی : شعر


	نظرات شما ()
			شنبه 91 تیر 31 ساعت 11:5 صبح



		لیست کل یادداشت های این وبلاگ

شعر دراکولا بچه شرور شوهرت جنازه کودکانه باران تو گوه می خوری ناگهان با تمام وجود غمگینم [عناوین آرشیوشده]

	پارسی بلاگ